‘Als ik te lang niet zing, word ik kribbig’

Er valt van alles te beleven in Areopagus en we kijken nergens vreemd van op, maar operacultuur zoek je toch niet in een Nederlandse kerk. Op zondag 25 maart waren er toch heel wat nieuwsgierigen en liefhebbers afgekomen op Quirijn de Lang, de Nederlandse operazanger van wereldformaat. Hij werd geïnterviewd door Ad van Nieuwpoort. Nederland is niet echt een operaland en Quirijn heeft daar ook een visie op, zoals uit onderstaand verslag zal blijken. Na het vraaggesprek werd een extra uur ingeruimd voor een uitvoering van de volledige Winterreise van Franz Schubert. Zo konden we getuige zijn van Quirijns zangtalent.

‘Dat ik wilde acteren, was heel jong al duidelijk. Ik was ook dol op verkleden. Op mijn 7e jaar ging ik naar Japan (vader was diplomaat) en op de internationale school aldaar had elke klas een koor. Veel muzikale vorming dus. Daarna weer terug naar Nederland voor de middelbare school. Toen ik op mijn 15e jaar Die Zauberflöte zag en hoorde, wist ik het zeker: Ik wil operazanger worden. Na succesvolle auditie kwamen er opleidingskansen, eerst in Nederland en later in Milaan en Philadelphia. De Milanese periode was ook nuttig voor het perfect leren beheersen van het Italiaans, de taal van vele opera’s. Dat het talent aanwezig was, was duidelijk, maar dat is niet genoeg. Daarnaast moet je ook heel erg hard werken. Als je je ervan bewust bent dat dit hetgeen is wat je wil doen, grijp je de kansen en dan moet je er ook helemaal voor gaan.

Ik moet heel veel reizen, want mijn werk is overal en de concurrentie is wereldwijd. Een operaproductie duurt in de regel enkele maanden en daarna is je werk weer ergens anders. Er is weinig sprake van een eigen voordeur en een eigen bed. Als je absoluut tot de wereldtop wil horen, heb je geen keuze, dan heb je geen tijd voor iets of iemand anders. Maar… ik wil ook een gezin, dat houdt feeling met het leven, met beide benen op de grond. Dan moet je soms ook afwegingen maken. In een relatie moet je elkaar toch met een zekere regelmaat zien. Als je elkaar te lang niet ziet, is de persoon die je in je hoofd hebt een ander dan de persoon die echt bestaat.

Mijn woonplaats is Haarlem en het werkterrein is Engeland geworden, omdat Nederland in operaopzicht klein is; er zijn slechts drie operahuizen. De opera zit niet echt in de Nederlandse cultuur. Hier zijn we heel goed in Bach en zijn tijdgenoten en in modern klassiek, maar niet daar tussenin. Engeland is ook meer een theaterland. Het operaland bij uitstek is Italië. Het gaat de Italianen om de trilling van de menselijke emotie in de stem. Misschien zijn wij in Nederland daar een beetje bang voor. Maar het is natuurlijk ook fantastisch dat er nu in Nederland een grote en goedlopende productie van Opera2Day is met de Hamletopera waarin ik een mooie rol mag spelen.

Ik heb ook ervaring met musical. Musical is echt anders, al is het alleen maar omdat er met microfoons gewerkt wordt. Bij opera moet je zelf de hele zaal verstaanbaar vullen. Daar moet je jaren voor trainen en je moet ook oppassen met wat je eet en drinkt. Musicalmensen doen soms wel acht uitvoeringen per week. Dat is, alleen al fysiek, bij opera niet te doen. Maar ik heb met overtuiging klassieke musicals gedaan zoals die van Cole Porter.’

Het werd tijd om de zang van Quirijn ook echt te beluisteren. We hoorden de romantische cyclus Winterreise. Deze 24 liederen zijn gedichten op muziek van Schubert. Hier is de natuur, het winterlandschap, weerspiegeling van de gemoedstoestand. Een thuisleraar wordt hopeloos verliefd op zijn pupil en dan moet hij het huis verlaten, de kou in. Wat er dan omgaat in de ziel van de jongeman, krijgen we in al zijn hevigheid te horen. Quirijn vat het verhaal samen in één woord: verlies.

De pianobegeleidingen bij de liederen van Schubert zijn ware juweeltjes. Het zijn niet alleen de juiste akkoorden onder een fraaie melodie, maar ook soms verstilde, dan weer virtuoze en steeds verrassende ondersteuningen van het verhaal. Aan de Steinway zat Eke Simons. We werden niet alleen getrakteerd op wonderschone zang, maar ook op heerlijk pianistisch vakwerk van deze eveneens zeer talentvolle musicus. De thuisblijvers hadden ongelijk.
Door Herman Schippers

Luister Areopagus Bloemendaal terug door op het luidsprekertje te klikken.

Foto’s: