Een buitengewoon geanimeerd gesprek in Areopagus van Ad van Nieuwpoort met Désanne van Brederode. Het gesprek eindigde met haar favoriete tekst van Dietrich Bonhoeffer: Wie ben ik? Wie ben ik? Ze zeggen me vaak: je treedt uit je cel rustig blij en zeker als een burchtheer uit zijn slot. Wie ben ik? Ze zeggen me vaak: je spreekt met de bewakers vrij rechtuit en vriendelijk als was je hun heer. Wie ben ik? Ze zeggen me ook: je draagt je donkere dagen evenwichtig en trots als iemand die gewend is te overwinnen. Ben ik werkelijk wat anderen van mij zeggen? Of ben ik alleen wat ik weet van mijzelf: onrustig vol heimwee, ziek als een gekooide vogel snakkend naar lucht, als werd ik gewurgd hongerend naar kleuren, naar bloemen en vogels dorstend naar een woord, naar een mens dichtbij trillend van woede om willekeur, om de geringste krenking opgejaagd wachtend op iets groots machteloos bang om vrienden in den vreemde moe en te leeg om te bidden, te danken, te werken murw en bereid om van alles afscheid te nemen? Wie be ik? De één of de ander? Ben ik nu de één en morgen de ander? Ben ik beiden tegelijk? Voor mensen een huichelaar en ben ik in mijzelf een verachtelijk huilende zwakkeling? Lijkt wat nog in mij is op een verslagen leger wanordelijk vluchtend na de verloren slag? Wie ben ik? Ik ben de speelbal van mijn eenzaam vragen. Wie ik ook ben, U kent mij, ik ben van U mijn God.