Zondag van Voleinding
M.m.v. Jeanny Beerkens – cello en Nobuko Takahashi op de vleugel

Live naar deze dienst kijken of luisteren? Ga vanaf 9.30 uur naar RB, luister via de app of zoek in Sonos naar Radio Bloemendaal.

Voor de dienst: inzameling van artikelen voor de Voedselbank

‘Ik wens je een goede rouw toe’, zo schreef iemand mij na het plotselinge overlijden van mijn moeder. Ik keek er eerlijk gezegd wat van op. ‘Een goede rouw’, wat is dat? Bestaat zoiets? En hoe doe je dat dan? Het klonk mij net wat te psychologiserend zo vlak na de schok van het verlies. Toch is die wens me bijgebleven. Nemen wij wel voldoende de ruimte om te rouwen? Juist in een tijd waarin verdriet vaak als een storend verschijnsel wordt gezien dat zo snel mogelijk moet worden verholpen, blijkt dit niet een overbodige vraag. Als een dierbare je ontvalt, gebeurt er nogal wat. Alles komt van zijn plaats. Niets is meer hetzelfde. En alles moet opnieuw worden bedacht en beleefd.

In de finale van het grote Jozefverhaal wordt ook gerouwd. Zeventig dagen wenen de Egyptenaren om de dood van aartsvader Jakob. Maar de rouw om Jakob komt wel in een heel bepaald licht te staan. Hij wordt niet in Egypte, in doodsland, begraven maar in het veelbelovende land van Kanaän. Zoals later ook de beenderen van Jozef in de uittocht uit Egypte worden meegedragen naar het land van melk en honing om daar begraven te worden. Dat is meer dan een familieritueel. Daarmee komt de dood van deze aartsvader en zijn zoon in het teken te staan van een nieuw begin, een nieuwe beloftevolle toekomst. Hun dood wordt tot een teken. En daarmee is hun leven niet zomaar afgedaan maar tot een zegen van wie in rouw verkeren.

Die wonderlijke omdraaiing proberen we zondag te vieren met het noemen van de namen van hen die ons het afgelopen jaar zijn ontvallen. Dat paas-perspectief is geen antidepressiva, het verdriet wordt er niet minder om. Het krijgt misschien juist wel meer nog de ruimte die het nodig heeft. En tegelijk worden we opgetild en attent gemaakt op een Mensengod die staat aan de kant van hen die verdrietig zijn om het gemis en het even niet meer weten. ‘Hij zal het voor je opnemen’, zo zijn de laatste woorden van Jozef.

Aanstaande zondag gaan we de namen gedenken met dit verhaal en met het licht ontstoken aan de Paaskaars. Jeanny Beerkens speelt voor ons het Kol Nidrei van Max Bruch. En de kinderen verzamelen de gedenksteentjes.

Voor wie even opgetild wil worden.