Soms ben ik de weg kwijt. Bezig met van alles en nog wat. En als een spons zuig ik alles om mij heen in mij op. Flarden van gesprekken bezoeken mij in de nacht. Onverwachte ontmoetingen. Het leven nemen zoals het zich aandient, heet dat. Maar dan is het spoor zoek. Woorden verworden tot algemeenheden. De routine houdt me gaande, maar er ontbreekt een verband, een zin. Chaos dient zich aan. Hoe vind ik de weg terug?

Die ervaring ligt ten grondslag aan het 'in den beginne' van de Bijbel. Met dat 'In den beginne' waarmee de bijbel opent, wordt niet zozeer het begin op een tijdsbalk bedoeld, maar veel meer een 'beginsel'. De dichter Willem Barnard vertaalde dit 'in den beginne' dan ook met 'van hoofde af aan'. Je proeft bij dit 'in den beginne' het hartstochtelijke verlangen naar waar het ook al weer om ging. Een verlangen naar een beginsel, een uitgangspunt, een oorsprong. Een verlangen naar een woord dat er toe doet. Een woord dat het houdt. Een woord dat je op je benen zet, richting geeft, hoop wekt. 'In den beginne was het woord', horen we aan het begin van het Johannesevangelie. En met dat woord wordt het verhaal van Jezus bedoeld. Het verhaal waarin het gaat om de komst van iemand die mijn gesloten en vastgelopen wereldje openbreekt.